Rozdział trzeci.

Siedem lat temu dziewięcioletnia dziewczynka bawiła się na placu zabaw. Miała na sobie krótkie rybaczki i żółtą bluzeczkę w białe paski. Bawiła się z koleżanką w chowanego. Liczyła. Gdy doszła do magicznej liczby 20 i krzyknęła „ SZUKAM!”, powędrowała do pierwszego miejsca które przyszło jej do głowy. Myślała ,że jej ukochana przyjaciółka schowała się za dużym kontenerem  na śmieci w kolorze zgniłej zieleni. Gdy jej tam nie znalazła , biegała w tą i z powrotem , od czasu do czasu krzycząc ,że ją widzi. Ale nie widziała. Gdy sprawdziła każdą kryjówkę , odpuściła sobie. Poszła do domu z myślą ,że przyjaciółka ją zostawiła i zrobiła jej psikusa albo, że poszła do mieszkania ,bo pewnie mama z okna zawołała ją na posiłek.

Koło placu zabaw mieścił się las. Duży , zielony i pełen drzew . Dzieci miały zakaz chodzenia tam ,ze względu ,iż łatwo mogły się zgubić.  Nikt nie podejrzewał ,że przez siedem  lat będzie tam uwięziona mała dziewczynka , która wyrośnie na zagubioną, lecz piękną młodą kobietę.

~

- Byłam przetrzymywana w starym schronie pod ziemią. Wydaje mi się ,że był zbudowany na okres wojny. Nikt go nie mógł znaleźć. Ona mi tak ciągle mówiła. Powiedziała ,że moja mama mnie nie chce i ona kazała mnie tutaj zamknąć. Kazała mi zapomnieć o przeszłości. Powiedziała ,że zostanę tam do końca moich dni..- w tym momencie  głos dziewczyny się załamał, zaczęła cicho płakać ,a B. zaczął głaskać po głowie. Nie mógł wydobyć z siebie słowa, milczał , z nadzieją ,że sama zacznie dalej mówić. – Onnnaa. Ona.. mnniiie , yhyhykm…- pociągnęła nosem i starała się otrzeć łzy ,  wewnętrzną stroną nadgarstków. – biiłaa- je szloch przybrał na głośności.  Brad dziękował w duchu chłopakom ,że nie wchodzą teraz do pokoju. Pewnie podsłuchują pod drzwiami. Ale dopóki siedzą cicho , jest dobrze. Może opowie coś więcej..

- Ciii, już jesteś bezpieczna .. już nikt nigdy Cię nie uderzy. Obiecuję . – pociągnął jej podbródek w swoją stronę , tak by mógł spojrzeć jej w oczy.  – Słyszysz ? Nic ci się już nie stanie.

- Bradddleeey … Ona mnniie znjaadzzziee- jęknęła a jej ramiona znów zaczęły się szybko poruszać.- Bbęędzie chciiała mniie zabić..

- Nikt nie będzie chciał cię zabić ! Zobaczysz ! Z nami jesteś bezpieczna.-wyszeptał jej do ucha mocno wtulając jej kruche ciało w swoje. – Bezpieczna.  Nie pozwolę nikomu zrobić ci krzywdy.-

Sky już nic więcej nie powiedziała . Tkwiła w jego ramionach przez dobre godziny, aż w końcu się uspokoiła. Brad starał się nie ruszać , nie chciał jej spłoszyć. W końcu zrozumiał ,że dziewczyn zasnęła w jego objęciach. Uśmiechnął się lekko kącikami ust, i z niezwykłą  starannością położył dziewczynę na łóżku. Wymknął się po cichu z pokoju , zamykając za sobą drzwi.

W salonie siedzieli tylko Tristian i James .

- Gdzie Conn ?- spytał B. na wejściu , gdy tylko zobaczył dwie głowy wystające za kanapy.

- Poszedł na spotkanie. Nie mógł dłużej czekać. Wydaje się nam ,że mu zależy na tej dziewczynie. – zaśmiał się cicho J.

- Jesteście okropni. On też ma prawo do szczęścia– bronił przyjaciela Bradley.

- Dobra, dobra. Co z nią ? – spytał zaciekawiony T. odwracając głowę w kierunku Brada , który zajął miejsce na fotelu.

- Śpi. Opowiedziała mi co się stało.

- Serio ?

- Tak ,ale za dużo szczegółów mi nie zdradziła. Zdaje mi się ,że wciąż się boi i nie chce wracać do tego myślami.

- Naciskałeś na nią ? – spytał przejęty James, patrząc prosto w oczy bruneta.

- Skądże. Starałem się mówić jak najmniej , bo myślałem ,że sama więcej opowie , niż jakbym się jej zapytał.

- Masz rację, ale czego się dowiedziałeś ?

- Została porwana gdy miała dziewięć lat.

- A to sukinkot ! Jakiś pedofil ! Jak mógł porwać tak małe dziecko ?! – wysyczał przez zaciśnięte zęby T.

- To była kobieta.

-  Kobieta ?! – obaj spojrzeli na niego zaskoczeni.

- Tak , i podobno działała na zlecenie jej własnej matki. Ale nie wierzę w to . Która matka jest zdolna do zaaranżowania porwania własnej córki ?

- Najstraszniejsza ! To nie matka tylko potwór ! – żachnął się James.

- Może .. – przytaknął Bradley , ale w myślami był już daleko stąd.

_________

Krótko, jak się okazało moje kolejne rozdziały też długie nie będą. Dopiero 6 jest baaardzo długi ;D

Mam nadzieję ,że komuś przypadnie to do gustu.

TRZYMAJCIE SIĘ <3